Keloğlan masalları, geleneksel Keçel anlatısıyla kurduğu bağ üzerinden incelendiğinde Anadolu kültürüne ışık tutan önemli folklor ürünleri olarak ortaya çıkar.
Zarifoğlu’nun imge kullanımı, soyut hâldeki ölüm kavramını anlamlandırabilmek için çıplak doğa, duyumsanan çocuksuluk ve ölüm çağrıştıran kartal gibi motiflere odaklanır.
Şebnem Güler Karacan’ın kitabı Kar Tanesi Bıdık ve Banu (2016) büyük olasılıkla kızımın gittiği anaokulunun hazırladığı seçki içinde eve gelmişti. Gelir gelmez de evde en çok rağbet edilen “uykudan önce” kitabı olmuştu.
Masallar, tıpkı kar küreleri gibi kendi dışına kapalı görünen ama içinde sonsuz bir döngünün yaşandığı âlemlere açılırlar. Bu etkiyi yapan, masalların belli bir çerçeve içinde yinelenen kalıplar ve motiflerle kurulmuş olmasıdır.