Geçirgen sınırlar özne ile ötekinin konumlarıyla, öznenin öteki karşısında nasıl konumlandığıyla ve öznenin ötekinin (belki de egemen söylemin/öznenin) fikirlerine ne derece yakın durduğu ve önem atfettiğiyle ilgilidir.
İnsanın kendini diğer insanlara göre konumlandırdığını düşündüğümüz noktada, kendinden başkası ya da kendi gibi olanlardan başkası “ötekidir”.
İçimdeki Müzik romanı, ben anlatıcı yoluyla çizdiği engelli portresiyle sahici bir ton yakalamıştır. Başkarakterin edindiği bilgisayar yoluyla zihnini dışa vurarak öz saygısını daha da geliştirip “itaatkâr” bir bedene eriştiğini söyleyebiliriz.
Seran Demiral’ın 2014 yılında okurla buluşan Parmak Uçları isimli gençlik romanı, çocuk edebiyatımızda engelliliğe dair kaleme alınmış sayılı eserden biridir.
Aynı konudan bahsetmenin sayısız farklı yolu var; edebiyatın büyüsü de buradadır. Ancak söz konusu engellilik olduğunda farklı ve edebî olanı yakalamak zorlaşıyor.
Feridun Oral, hem yazarı hem de çizeri olduğu eserlerinden biri olan Farklı Ama Aynı’da, “sürüdeki diğer yavrulardan biraz farklı doğan” bir oğlağın yaşantısını -doğumundan anneliğine kadar- konu edinir.